www.gdansk12pp.fora.pl

kurczak

Pozwoliłem sobie założyc nowy temat dotyczący wstawiania życiorysów oficerów (jeżeli ktoś znajdzie- żołnierzy) 12 pułku. Bedziemy mogli nieco rozbudowac naszą stronę i temat : Mniej i bardziej znani żołnierze "dwunastki" zachęcam wszytkich! Smile

Darewski vel Darowski Antoni urodzony 15 X 1774 w Świsłoczy pod Grodnem. Zmarł 25 I 1838 w Warszawie. Od 1786 w Szkole Rycerskiej; po jej ukończeniu wszedł w momencie rozpoczęcia wojny polsko- rosyjskiej jako kadet do 7 reg. p. lit. Wziął udział w walkach i 14 VII 1792 został patentowany na chor., a 23 VII 1793 postąpił na por. adiutanta. Wziął udział w insurekcji uzyskując 29 VI 1794 zatwierdzenie posiadanego stopnia. Brał udział w walkach o Wilno, Niemeczyn, Soły i Lubań w Mozyrskim; dostał się do niewoli ros., w której spędził 3 lata. Zwolniony, przedostał się wraz z ojcem do Legionów Polskich.
Po przybyciu do Włoch został 14 VIII 1798 w Mantui por. nadl. II baonu 2 legii. W wojnie z II koalicją 1799 walczył pod Legnano (26 III) i Magnano (5 IV). Brał udział w obronie Mantui; w trakcie jej trwania został 20 V 1799 etetowym por. Po kapitulacji twierdzy spędził 11 miesięcy w niewoli austr. w Leoben. Bezpośrednio po powrocie z niewoli Darewski awansował na kpt. i wszedł do Rady Administracyjnej. Miał opinię „doskonałego oficera”. Nie wyjechał na San Domingo. W latach 1804- 1805 przebywał jako reformowany w Chalons sur Marne. We wrześniu 1805 dostał przydział do sztabu głównego 1 korpusu Wielkiej Armii (marszałka J.-B. Bernardotte). Walczył pod Austerlitz i pod Jeną, uczestniczył w bitwach o Halle i Lubekę. Mimo wezwań gen. Wołodkiewicza nie kwapił się do przejscia do 2 Legii Północnej. 15 XII 1806 został przez Napoleona przeznaczony do 1pp. Legii Dąbrowskiego, ale marszałek Bernardotte zatrzymał go w swym sztabie. W 1807 bił się pod Spandau i nad Passarią. 14 V uzyskał Legię Honorową. Znajdował się pod Frydlandem.
Dopiero 13 X 1807 przeszedł na podinspektora przeglądowego Legii Dąbrowskiego, ale już 18 VII 1808 powrócił z powrotem do lini z awansem na mjra i przydziałem do 12 pp. W wojnie 1809 walczył pod Grochowem, Ostrówkiem i Sandomierzem, awansując 21 VII na płka wojsk galic.- fr.; 19 IX objął funkcję komisarza ordynatora armii Księstwa Warszawskiego. W roku 1810 uzyskał kawalerię Virtutti Militarii. Po klęsce moskiewskiej 1812 przebywał w Krakowie a od 12 IV 1813 ( z rozkazu ks. Józefa) zastępował chorego wiceministra wojny gen. J Wielhorskiego.
Po abdykacji Napoleona szybko awansował do stopnia gen. bryg. Obejmował stanowiska generalnego dyrektora III dyrekcji w Komisji Rządowej Wojny a następnie radcy stanu. W maju 1830 uzyskał Znak Honorowy za 30 lat nieskazitelnej służby oficerskiej.
Do 12 pp wstąpił w wielku 34 lat i służył w nim rok czasu.

kurczak

kolejny oficer:

Błeszczyński Andrzej urodzony 16 II 1766. Po zajęciu Wielkopolski przez wojska francuskie wstapił w grudniu 1806 do baonu strzelców kaliskich. Od 1 IV 1807 kpt. 6 pp. Księstwa Warszawskiego; w jego szeregach wziął udział w wojnie z Austrią. Za udział w obronie Sandomierza ( 16 VI 1809) odznaczony złotym Virtutti Militarii. 12 X 1809 przeszedł na szefa baonu 11 pp. Z którego 30 V 1812 został przeniesiony do 12 pp. Wziął udział w wyprawie przeciw Rosji; odznaczył się 17- 18 VII 1812 przy zdobywaniu Smoleńska i 22 VIII został odznaczony Legią Honorową. Wraz z pułkiem brał udział w dalszych walkach; w odwrocie dotarł do Warszawy, potem odbył kampanię 1813 na terenie Niemiec; w 1813 był członkiem Rady Administracyjnej pułku. 17 III przeznaczony do 3 komp. Gwardii Honorowej.
W armii Królestwa Polskiego umieszczony jako mjr w 2ppl (2 II 1815)następnie został przeniesiony do Korpusu Weteranów (18 III 1817) Po reorganizacji Korpusu Inwalidów i Weteranów umieszczony w 4 komp. I baonu weteranów. W 1830 otrzymał Znak Honorowy za 20 lat nieskazitelnej służby. Podczas powstania 1831 służył nadal w tej samej jednostce. Po zakończeniu walk pozostał w kraju.
Gdy wstępował do 12 pp. Miał 46 lat. Z pułkiem walczył w kampaniach 1812 i 1813.

kurczak

kolejny oficer, z ciekawą przeszłością:

Tysson Józef urodzony między 1767-1770 w Szypowicach. Od marca !783 służył w gwardii pułku kor., początkowo jako podoficer. 1 VIII 1791 został mianowany chor., a 1 VIII 1792 awansował na ppor. W początkach insurekcji został wraz z szeregiem innych oficerów gwardii p. kor. Przeniesiony do odtwarzanego 15 reg. p. kor. i 20 V 1794 otrzymał nominację na por.; podczas walk dalej awansował. Po upadku powstania działał na Wołoszczyźnie. Podczas morskiej podróży z Konstantynopola do Livorno został zagarnięty przez korsarzy. Zwolniony przez Tunis dotarł do Livorno.
W Legionach Polskich walczył z II koalicją. Ranny pod Weroną a po kapitulacji Mantui należał do odprowadzających żołnierzy do Fort Barreau. Został kpt. w Legii Włoskiej. Miał zaliczoną kampanię 1800/1801. Po reorganizacji 8 XII 1801 wszedł jako kapitan do III baonu 2 półbrygady liniowej polskiej i został członkiem Rady Administracyjnej. Objął dowództwo nad III baonu w walkach na San Domingo. Po kapitulacji Cayes 12 X 1803 znalazł się jako jeniec angielski na Jamajce. 8 IV 1804 zwolniony na słowo do USA.
30 XII 1806 został szefem baonu 3 pp w Legii gen. Dąbrowskiego. Uzyskał Virtutti Militarii 8 III 1808. Miał opinię: „zdatny, ale niezbyt pilny, dobrze wychowany, zna języki angielski, francuski, niemiecki i włoski, 25 lat służby”. 4 IX 1809 postąpił na mjra 12 pp. Przeniesiony na reformę 2 XI 1810. 2 V 1811 został komendantem placu w Lublinie. Działał w lożach masońskich.
W czasie wstąpienia do 12 pp miał około 39- 43 lata. Służył mniej niż rok.

kurczak

Tym razem niezłe ziółko. W 12 pułku był krótko ( w dodatku jako nadliczbowy) ale przytoczyłem go ze względu na ciekawą przeszłośc:

Karsza Franciszek- szlachcic. Wraz z C. Godebskim, Kamieńskim i Świderskim przybył do Mediolanu 23 V 1798. Skierowani zostali do Rzymu. Nie wstąpił do legionów. Wstąpił do fr. Strzelców konnych. Podczas walk z powstańcami w Circeo- mordował bezbronnych dla łupu. W czasie bitwy pod Civita Castellana zgłosił się jako ochotnik do gen. Kniaziewicza. Ten szybko usunął Franciszka Karszę z szeregów za sprzedaż cudzego konia. 4 V 1799 zgłosił się w Rzymie do jazdy polskiej (gen. Kniaziewicz był w tym czasie w Paryżu i o niegodziwościach Karszy nie wiedziano w sztabie). Podczas obrony Ligurii użyty jako oficer rekrutacyjny. Następnie pomagał w rekrutacji na terenie Francji. Został rozpoznany przez gen. Kniaziewicza przez co został usunięty z szeregów. Wrócił do kraju.
Pojawia się ponownie w 1809 jako por. nadl. 12 pp ( 6 VII) etat ppor. Uzyskał 8 IX 1809 w 14 pp (2 gal.-fr.); 12 III 1810 zwolniony.

Sebastian

Więcej !

Kasimierz

kurczak

będzie będzie. wszystko z J. L. Pachońskiego, i jego słownika biograficznego..mam zamiar przejrzec wszytkie nazwiska i wyłapac oficerów 12 pp

bonzo

stronka zaktualizowana.
panie Marcinie, wyrazy uznania za tę mrówczą pracę trałowania list i słownika!

Sebastian

kurczak

PSB będzie kolejny Smile

ANDRZEJ

Kurczaku,coby ulżyć twej mrówczej pracy sprawdź w słowniku tych jegomościów:

Józef Hauke porucznik w 1807
Józef Machrocki dowódca w 1812
Stefan Oskierko oficer nadliczbowy w 1809
Teodor Rudnicki podpułkownik 1812

kurczak

Ów Oskierko...

Oskierko Szczepan (Stefan) urodzony 6 XII 1776 w Mińsku. Wstąpił do 3 reg. p. lit. W czasie insurekcji awansował 13 IX 1794 z chor. na ppor. Zapewne w czasie szturmu na Pragę dostał się do niewoli rosyjskiej.
Przybył do Mediolanu. Z braku pieniędzy nie udał się do gen. J. H. Dąbrowskiego. Dotarł do Mantui wraz z L. Dembowskim. 5 X 1797 został por. I baonu 2 l ( zatwierdzony przez gen. Bonapartego). Dokształcał się w Szkole Militarnej. Walczył pod Legnano , a w bitwie pod Weroną dostał się do niewoli ( podał się za ppor. fr. Z 5 półbryg. lin. ). W Legii Włoskiej został 15 XI 1800 kpt. IV baonu. W roku 1802 udał się na urlop do kraju. Wobec przedłużenia urlopu nie został skierowany na San Domingo. Został skierowany do zakładu II baonu Dezerterów Cudzoziemskich w Kremonie, którego został komendantem. Na Elbę wyjechał 25 IV 1804, potem przerzucony na Korsykę. Ranny pod Jerminal i pod Bastią (1807).
Rozkazem z 11 III 1807 skierowany do armii XW. Przybył 25 V obejmując funkcję nadl. ppłk 2 pp.; ranny pod Frydlandem. 6 III 1808 uzyskał kawalerię Virtutti Militarii. 17 I 1809 przeszedł jako etatowy szef baonu do 12 pp., ale już 5 V 1809 przeniesiony do 8 pp. z awansem na mjra. Odznaczony 14 VI 1809 Legią Honorową. 26 VI 1811 do 5 pp., w którym awansował na płka. W wojnie 1812 był w bryg. ks. Michała Radziwiłła. Poległ pod Dynaburgiem. Do 12 pp. wstąpił w wieku 33 lat i służył niecałe 5 miesięcy.

ŁUKas

i jeszcze, skoro nie ma abonamentu

kurczak

Grotowski Feliks urodzony 9 VI 1778 w Krakowie. W czasie insurekcji zgłosił się jako ochotnik do 2 reg. p. kor. awansując po bitwie racławickiej na podchor.., a po Szczekocinach postąpił na chor. Po upadku powstania został wcielony do wojsk pruskich gdzie dosłużył się stopnia por.
Zgłosił się do Legii Naddunajskiej i 15 III 1800 został umieszczony jako ppor. w II baonie, awansując na por. 10 IV 1800. Odbył kampanię frankfurcką i zimową ( Hohenlinden ). Miał opinię „odważny, przytomny, żywy i surowy dla żołnierzy, lubi i zna wojskowość, lecz leniwy i opieszały w służbie, najszczególniej gdy jest pod komendą; przyznać mu trzeba, iż gdy komenderował kompanią dostrzegał pilnie jej porządku i trzymał w rygorze żołnierza”. Uczestniczył w desancie na Elbie i walkach o Portoferrajo. Brał udział w wyprawie na San Domingo i uzyskał rozgłos akcjami wokół Marmelade. Jako oficer bez wojska uzyskał w grudniu 1802 zgodę na powrót do Francji by następnie wziąć dymisję i powrócić do kraju.
Ponownie zgłosił się do wojska26 X 1806. 1 XII został mianowany szefem baonu 4 pp (później 12 pp) w Legii Dąbrowskiego; brał udział w bitwie o Tczew, w oblężeniu Gdańska, był pod Frydlandem. 6 III 1808 otrzymał kawalerię Virtutti Militarii. Przeniesiony 28 VI 1808 do 9 pp., wyruszył jako dowódca jego I baonu do Hiszpanii. Bił się pod Ponte di Conte, Ciudad Real, Manzanaraz, w obronie Toledo, gdzie w 600 żołnierzy odpierał ataki kilku tysięcy powstańców, póki zwycięstwo Francuzów pod Talavera nie zapewniło mu odsieczy. Walczył pod Almonacid, gdzie był ranny. Już jako mjr brał udział w walkach pod Ocana. W 1810 uczestniczył w przejściu przez góry Sierra Morena i sukcesie koło El- Viso, w marszu na Grenadę oraz w zdobyciu Malagi. Został gubernatorem miasta Almeria. W 1812 wezwany z pułkiem na wyprawę moskiewską. Walczył pod Smoleńskiem, Orszą, Studzianką, nad Berezyną. Dotarł do Wilna. 18 I 1813 awansował na płk z przeniesieniem do 17 pp, ale już 27 I przesunięty na dowódcę 14 pp. Wraz z pułkiem walczył w kampanii 1813 na terenie Niemiec. 12 X uzyskał Krzyż Legii Honorowej. Dostał się do niewoli w czasie obrony Lipska.
W armii Królestwa Polskiego został 20 I 1815 jako płk dowódcą 7ppl. 17 X 1816 został odznaczony Orderem Św. Anny 2 kl. z brylantami. Zmarł 19 V 1817. Pochowany w Lublinie.
W 12 pp. spędził półtora roku. Szefem baonu został w wieku 28 lat.

Sława

Tylko ad vocem. Darowski/Darewski walczył w I korpusie nad PASŁĘKĄ (w haśle Pachońskiego i u Kurczaka nie spolszczone: Passaria) czyli pewnie pod Spędami 4 - 5 czerwca 1807 (skoro był w sztabie korpusu, to raczej nie nad dolną Pasłęką u Duponta). Pod Frydlandem podlegał już, jak wiemy, Victorowi.